Engelse stijl in landschapsontwerp

Engelse stijl in landschapsontwerp in hun thuisland verving de Fransen. Het omvat een hele reeks gebieden waarin paleis, landschap, eclectische, kasteelparken, Victoriaanse tuinen zijn ingericht. Aparte viering van de moderne stilistische tak - Tuinhuisje. De kunst van het landschapsontwerp in Engeland heeft zich in twee richtingen ontwikkeld: aristocratische parken en landelijk tuinieren. Als in het eerste geval alleen esthetische aantrekkingskracht belangrijk was, dan was er in de tweede een praktische kant. Het reservoir in het kasteelpark is bijvoorbeeld alleen bedoeld voor het genot van de blik en op het dorpsterrein werd het gebruikt om water te irrigeren. Landelijke tuinen waren rijk aan fruitbomen en specerijen. In de paleisterreinen lag de nadruk op exotische planten, bloemenstruiken. In de loop der jaren begonnen de Britten de voorkeur te geven aan compacte gebieden met kleine, knusse huizen. Rustieke Engelse stijl in landschapsontwerp na de toevoeging van lichte aristocratische elementen werd omgetoverd tot een moderne cottage-tuin (letterlijk vertaald als "huistuin"). Laten we kennis maken met de gedetailleerde beschrijving van de richting en de functies ervan.

Geschiedenis: tradities van Engelse stijl in landschapsontwerp

De geschiedenis van de Engelse stijl in landschapsontwerp begon lang voordat de vakantiepercelen een luxe aanvulling werden op stedelijke appartementen. Aanvankelijk werd de tuin beschouwd als een buitengewoon praktische toevoeging. Het groeide vruchten die konden worden gegeten. De eerste die begon afzonderlijke locaties toe te wijzen voor bomen en struiken, waren monniken. In de Middeleeuwen konden alleen zeer rijke mensen een complete tuin betalen. Ze huurden speciaal personeel in dat zorgde voor beplanting, vijvers en decor, waardoor ze er netjes uitzagen. Meestal was de tuin maar een deel van het kasteel- of paleiscomplex. Protestant-Hugenoten vluchtten vervolgens vanuit Holland naar Engeland, die exotische lisdodden (tulpenbomen), Oost-Indische kers en bobsterers ("gouden regen") met zich meebracht.

Lokale parken begonnen ongebruikelijke planten te versieren. Symmetrie is in de mode gekomen. In de 17e eeuw verschenen de eerste botanische tuinen in Oxford en vervolgens in Edinburgh. Een voorbeeld van een echt Engelse stijl in landschapsontwerp was het park in Chizwick Manor, dat werd gecreëerd door William Kent. Tuinman en architect formuleerden de basisprincipes van etnische richting. Het resultaat is een bijna natuurlijk (meestal wordt het landschap genoemd) landschap, dat af en toe wordt verdund met door de mens gemaakte elementen. De Engelse tuin ziet er niet wild uit, het is esthetisch mooi, maar tegelijkertijd is het nobel en aristocratisch. Het landschap is vol met vaste planten, kruiden, "klassieke" struiken en bomen, die zijn opgesteld in dichte rijen van lintwormen. Tegelijkertijd wisselen de plantages af met "leegtes" in de vorm van vijvers of ruime grasvelden. Het exotische gebied wordt matig verdund.

De stijl absorbeerde de kenmerken van de natie die het creëerde. De Britten zijn terughoudend, enigszins arrogant, strengheid is hen niet vreemd en de manifestatie van gewelddadige emoties wordt over het algemeen als een zet beschouwd. Alle elementen van de Engelse tuin zijn ideaal gecombineerd met de metselwerkgevels van landhuizen en zeldzame rotstuinen. Het landschap van de Britse eilanden is bezaaid met heuvels en landschapskloven, die worden verdund door vele rivieren, meren en valleien. Al deze natuurlijke pracht blijft onaangetast, het natuurlijke decor wordt alleen verbeterd door kunstmatige elementen. Engels tuin soepel in het bos struikgewas. Goed onderhouden gazons zijn smalle paden die verbonden zijn met natuurlijke aanplant. Dankzij deze combinatie krijgt u schilderachtige landschappen, waar door de mens gemaakt harmonieus samengaat met de natuur in al zijn natuurlijke schoonheid.

Stijlkenmerken

Landschapsontwerpers merken een aantal functies op, waarvan de combinatie kenmerkend is voor de Engelse stijl:

• De buitenkant van het huis is opgenomen in de algehele samenstelling en maakt er integraal deel van uit. De gevel moet worden beplant met geweven planten (klimop, clematis, druiven). In de oude Engelse landgoederen zijn de muren van het huis helemaal niet zichtbaar achter een groen gordijn.
• Kronkelende tuinpaden. Bij het ontwerpen worden eerst objecten van het landschap op het plan geplaatst en pas daarna plannen ze de locatie van communicatielijnen. Paden gaan rond obstakels en "wag" rond vijvers, tuinhuisjes of groene ruimtes. Ze zijn gemaakt van steen of losse materialen: zand, grind, steenslag, kiezels, boomschors.
• De aanwezigheid van een goed verzorgd grondgazon. De wildgroeiende Moorse versie voor prim en slanke Engelse stijl past niet perfect.
• Verschillende grote gazons, die met elkaar zijn verbonden door tuinpaden.
• Landschapsvijvers. Het is natuurlijk wenselijk dat de site een natuurlijk meer of een vijver heeft. Als er geen reservoir is, dan moet het kunstmatig worden gemaakt, maar op een zodanige manier dat het zo dicht mogelijk bij het echte ligt.
• Het gebruik van vaste planten en "huilende" bomen in landschapsarchitectuur.
• De aanwezigheid van rotstuinen en rotspartijen.
• In de tuin van het huis zijn er noodzakelijkerwijs attributen van een slordig dorpsleven.
• Strikte geometrie.

Ondanks de natuurlijkheid van het landschap, is de locatie van elk object duidelijk uitgelijnd. Voordat de belichaming van het ontwerpproject, de lay-out van reservoirs, gazons, priëlen, zorgvuldig aangepast. Het hoofdgebouw moet zich in de diepte van de site bevinden, de gevel is verborgen voor de ogen van straat voorbijgangers kronen van bomen. Pergola's worden geplaatst op de kruispunten van tuinpaden. Heldere, afwisselende bloembedden sieren alleen de binnenplaats voor het huis. Sculpturale composities zijn te zien, het is wenselijk om ze bij het hek te plaatsen. Groene gebieden bevinden zich rond de omtrek van de site.

Klassieke Engelse tuinen zien er niet jong uit, dat wil zeggen dat alle elementen zorgvuldig verouderd moeten zijn, zodat de ongrijpbare 'tijdgeest' aanwezig is in het landschapsbeeld.

Kleur variëteit

De Engelse tuin is minder een palet van kleuren door een avant-garde kunstenaar. Het wordt gekenmerkt door een overvloed aan groen. En zijn talrijke gradaties worden gebruikt: zilver, salade, munt, malachiet, lente, mosterd, bos, olijf, viridiaan, chartreuse, klassiek. Om deze tint te bereiken, kan diversiteit worden bereikt door verschillende bomen en struiken te combineren. Over wat voor soort planten in Engelse tuinen worden geplant, laten we een beetje lager praten. Natuurlijk wordt het groene tapijt verdund met heldere vlekken, maar meestal verlevendigen ze de buitenkant van het hoofdgebouw. Het is hier dat er zelfs, geometrisch correcte bloembedden zijn. Terwijl de bloementuinen in de rest van de site meestal in rustige pastelkleuren worden gemaakt: delicaat roze, zachte perzik, kastanjebruin, net lila, lichtgeel, wit.

Decor en decoratie

In Engelse parken en tuinen is er weinig door de mens gemaakt decor. De decoraties die nog steeds in het landschap van het landschap aanwezig zijn, worden echter automatisch accentzones, juist omdat ze in de minderheid zijn en veel van het groen in aantal verliezen. De locatie van belangrijke decoratieve details moet van tevoren worden bedacht. De binnenhuisarchitect is bewapend met een vel papier voor een schets en een potlood, sprenkelt een plattegrond van de site en legt vervolgens bestaande gebouwen op de tekening. Nu, wanneer het gemakkelijker is om op het terrein te navigeren, kunt u een ruwe lay-out van het decor tekenen. Uit het rijke assortiment decoraties voor het landschap, moet u alleen typische Engelse of antieke details kiezen. De laatste worden gebruikt om bepaalde hoekjes van bezit te ontwerpen.

Decoratieve gebouwen

Bij het ontwerpen van Engelse plots zijn twee soorten materiaal bepalend: hout en steen. De eerste wordt gebruikt voor de fabricage van banken, hekken, poorten. Stone trim het onderste deel van de gevels van gebouwen, richt er monumentale hekken van op, maak paden. Het hek kan gemaakt zijn van bruin baksteen, maar het moet worden aangevuld met smeedijzeren elementen zodat de structuur er niet uitziet. Pergola's, priëlen, banken, sculpturale composities, steigers tot een halve meter hoog behoren tot decoratieve structuren. Het reliëf van de site wordt onderstreept door een stenen trap. Hun trappen zijn versierd met mos en aan de zijkanten is een wildgroeiende mixborder geplant. In de regel heeft elke tuin een eigen hoek voor privacy. Het is gevestigd in de buurt van het stuwmeer of op de grens van het terrein, weg van de luidruchtige binnenplaats.

In het midden van een dergelijk platform, omringd door banken, wordt een prieel of een standbeeld afgebeeld dat een persoon of een dier toont. Versier het gebied met groene ruimtes of een lage omheining. Trouwens, banken bevinden zich onder bomen, langs tuinpaden of in de buurt van reservoirs. Pergola's worden meestal direct op de weg geplaatst, dat wil zeggen, de ondersteunende pilaren worden aan de zijkanten ingeprent. In de zomerse hitte zal deze zone zo gewenste schaduw geven aan degenen die rond de site lopen. Tuinmeubilair is gemaakt van hout met elementen van smeden. Het is wenselijk dat de items behoren tot de barokke, moderne of empirestijl. De eigenaardigheden van het Engelse landschap omvatten zo'n ongewone versiering als het "bosrijke theater". Het is gemaakt in het meest afgelegen deel van de site. In het midden van de wilde bomen rust een klein gebied uit. Het is versierd met beelden, kolommen, een fontein, bijgesneden struiken, banken. Dankzij deze elementen van de oude stijl lijkt het alsof er ooit een volwaardig gebouw stond, waarvan alleen nog mooie ruïnes overbleven. Verlichting kiest voor klassiek: zwarte lichten op dunne hoge benen, versierd met opengewerkte tinten die een zacht, diffuus licht uitstralen.

In de tuin van het huis zijn vaak gebieden versierd met paviljoens of serres. Dit zijn compacte structuren, waarvan de meeste worden bezet door ramen. Binnen groeien delicate exotische planten, plaats het meubilair (stoelen, bank, tafel). Ze rusten in de paviljoens, houden theeceremonies, groeten gasten, lezen boeken en doen handwerk.

tracks

Rollen zijn in de regel versierd met twee soorten materialen. Degenen dichter bij huis effenen een steen, omdat mensen vaker op de binnenplaats lopen, en daarom neemt de belasting toe om te dekken. De "strepen" van mos die de holtes tussen de fragmenten van het verharde oppervlak opvullen, zien er prachtig uit. Dan krijgt het pad een zorgeloze en enigszins "verlaten" look. De steen is goed te combineren met pittoreske, vervallen bakstenen muren, waarvan de mislukkingen zijn verweven met hop of klimop. Paden verborgen in de diepte van de site, bestrooid met grind, puin, zand of gemalen schors. Als coniferen in de tuin groeien, kan de doorgang eronder met kegels worden gevuld. Deze optie ziet er zeer origineel uit.

reservoirs

Reservoirs in Engelse stijl hebben een onregelmatige vorm die de natuurlijke vorm nabootst. De glooiende kust is versierd met planten. In het midden van het reservoir is een kleine fontein of sculptuur geplaatst. Het wateroppervlak is versierd met waterlelies, lelies, eendekroos. Als de afmetingen van het reservoir dit toelaten, wordt een brug met smeedijzeren leuningen over het midden gegooid. In de buurt van het water moet een of twee banken zetten. Ik decoreer de kust gedeeltelijk met stenen treden die soepel veranderen in een rotstuin, grote keien.

Selectie van planten: bloemen, struiken en bomen

Hop, clematis, klimop en meisjesachtige druiven zullen de groene achtergrond zijn waarop bloembedden en rotstuinen zich bevinden. Weverijen verdorren letterlijk aan de muren, niet alleen van het hoofdgebouw, maar ook van aangrenzende gebouwen. Specerijen bloeien in Engelse tuinen. Van variëteit kies dragon, laurier, kurkuma, saffraan, basilicum, rozemarijn, wilde knoflook, kruidnagel, koriander en pastinaak. De rand van de stuwmeren is versierd met een badpak, lisdodde, goudsbloem, vergeet-mij-nietjes, irissen en zegge. Tussen de bomen wordt de voorkeur gegeven aan kastanje, lijsterbes, lariks, berk, eik, thuja en hazelaar (hazelaar).

Langs de rand van de site staan ​​struiken van euonymus, graszoden, Chuboesjniks, lila, vlierbessen en jasmijn. Onder de verscheidenheid van vaste planten, is de keuze gestopt op rozen, phloxen, gemeenschappelijke alsem, reusachtige uien, varens, Badane, rabarber, drainage gebied, hosts, rogers. In de cottage-tuin gebruiken ze spireas, madeliefjes, krokussen, galantus, lelietje-van-dalen, elecampane, delphiniums, pioenen, primula, asters. Van bloembedden wordt de voorkeur gegeven aan enigszins slordige mixborders. Nette eenpersoonsbedden bij het huis zelf worden geplaatst in stenen vazen, kommen op hoge, dunne poten.

Vergeet de rotstuinen en rotstuinen niet. Ze vormen een belangrijk onderdeel van de Engelse tuin, omdat ze de natuurlijke schoonheid benadrukken.

conclusie

De tuin in het Engels is geschikt voor zowel luxe huisjes als eenvoudige huisjes. Het belangrijkste is om de algemene regels te volgen en de "Britse geest" te voelen. De Engelse tuin is een geweldige optie voor luie eigenaars, zoals de filosofie van de richting zegt: de omringende schoonheid is gemaakt voor contemplatie, niet voor slavenarbeid. Natuurlijk moet je nog steeds zorgen voor bezittingen, maar systematisch en "onopvallend". Soms moet je de struiken trimmen, de bomen en planten water geven tijdens droge periodes, de onkruidbedden schoonmaken. Trouwens, de Britten hebben trillende gevoelens voor topiary. Afgesneden struiken zijn noodzakelijk aanwezig op elke locatie. Voor de klassieke Engelse stijl heb je ruimte nodig, want de paleizen en kastelen waren omringd door ruime landpartijen. Voor het tuinhuisje is het voldoende om een ​​paar hectare op het perceel te hebben om ze een zorgeloze natuurlijke schoonheid te geven.